12 April Bukittingi - Jakarta

Het regent zachtjes als we het hotel verlaten. Langzaam klaart het wat op. Op weg naar het vliegveld in Padang drinken we nog wat in een wegrestaurant. Er zit een beestje in de boom aan een touw dat op een klein wasbeertje lijkt. We zijn ruim op tijd op het vliegveld waar we afscheid nemen van onze prettige chauffeur. We moeten nog een uur wachten voor we in kunnen checken en dan nog 2 uur voor we vertrekken. Voor een binnenlandse vlucht mag je minder bagage meenemen dan voor een internationale vlucht dus moeten we bijbetalen. Als we in het vliegtuig zitten en naar buiten kijken zeggen we tegen elkaar: "Het lijkt hier Schiphol wel" want het is inmiddels weer stevig gaan regenen. We vliegen met een lokale maatschappij met een nieuw vliegtuig en we zitten bij de nooduitgang dus veel beenruimte. Bij het uitstappen wilde iedereen er als eerste uit, wachten op je beurt is er hier blijkbaar niet bij. Een oud vrouwtje die niet bij de bagageruimte kon, werd uiteindelijk geholpen door een westerse jongen.

De chauffeur voor de komende dagen stond klaar. Het busje is iets luxer als dat op Sumatra. Het is een hele overgang van Sumatra naar de wereldstad Jakarta. We reden eerst naar Sunda Kelapa, een haven met Makassaarse zeilschepen. Vervolgens naar een groot plein waaraan het gouverneurshuis ligt en Cafe Batavia dat er nog uitziet als in de Nederlandse tijd. Hier wat genuttigd. Op het plein was het drukte van belang. Allerlei artiesten en kraampjes. Je kon er gekleurde fietsen huren met bijpassend hoofddeksel en daarmee een rondje op het plein maken. Het was inmiddels vijf uur dus tijd om naar het hotel te gaan. Een prima hotel. We besluiten te gaan eten in een door de chauffeur aangeraden restaurant. Als we er zijn, blijkt het te zijn gesloten, waarschijnlijk voor een feest. We stappen een ander restaurant binnen en voor dat we het weten staan er twee glazen thee, twee borden met rijst en een aantal schaaltjes met inhoud op tafel. Dit gebeurt ook op andere tafels maar die krijgen meer schaaltjes. Men spreekt geen woord over de grens en men doet ook geen moeite met ons te communiceren. Het eten is niet echt lekker. Voor we er om gevraagd hebben, ligt de rekening al op tafel. Men wil ons blijkbaar snel kwijt. We denken dat het een islamitisch restaurant was. We hebben nog nooit zo snel in een restaurant gegeten.