11 April Bukittingi
Blijf op de hoogte en volg Paul en Yvonne
11 April 2014 | Indonesië, Bukittinggi
Vandaag is het weer bewolkt met zo nu en dan een bui. De eerste bui kwam toen we net begonnen waren aan een tocht met gids door wat beschreven werd als een tocht door een kloof. Weinig kloof maar voornamelijk lopen over de rijstvelden. Steeds balanceren op de kleine dijkjes tussen de velden. Een misstap en je staat in het water. We kwamen allerlei locals tegen waaronder een oude vrouw wiens been gebroken was geweest en die niet naar de dokter was geweest maar naar de plaatselijke medicijnman. Ze had er een krom been aan overgehouden. We zitten in het miningkabau gebied met de karakteristieke huizen met daken die aan het begin en eind omhoog steken. Toen we in zo'n huis naar binnen keken zat daar een oude man die toen hij hoorde dat we Hollanders waren, ons binnen vroeg. Hij sprak nog prima Hollands. We moesten natuurlijk op de foto met hem. Aan het eind van de tocht hebben we nog een aantal vliegende honden in de bomen zien hangen. Helaas konden we niet heel dichtbij komen. Daarna naar een groot kratermeer waar we hebben geluncht in een simpel restaurant. Na de lunch gingen we naar een miningkabaupaleis. Erg mooi. Op de terugweg stopten we nog bij een koffiefabriek(?). Het bleek te bestaan uit drie vrouwen die gemalen koffie in zakjes deden. De bedoeling was natuurlijk dat we koffie zouden drinken maar we vinden de Indonesische koffie niet lekker. Gemalen koffie waar heet water is opgeschonken.
Vanuit het hotel zijn we de stad ingewandeld, op zoek naar Fort de Kock. Van het fort is echter niets meer over dan een paar kanonnen maar van de plek is een park met vogelkooien gemaakt. Op de terugweg naar het hotel gingen we op zoek naar een restaurant voor het diner. We konden weinig vinden. Plotseling zagen we een KFC en daarnaast een Pizza Hut. We bedachten ons geen moment en gingen bij de laatste naar binnen. Na 10 dagen voor lunch en diner rijst of mie eindelijk weer eens eten zonder rijst of mie. Yvonne een pasta, Paul een pizza en ijs toe. Heerlijk. Het meisje dat ons bediende sprak nauwelijks Engels wat nogal eens tot misverstanden leidde. Op een bepaald moment moesten zij en een collega zo hard lachen om iets wat wij gezegd hadden dat de laatste proestend de zaal verliet. Maar iedere keer als ze weer aan onze tafel was geweest zei ze lief; if you need anything, please call Ratna. Ook in deze plaats zijn we een bezienswaardigheid. Op weg naar het hotel liepen we over een plein vol met mensen. We werden aangesproken door een Indonesiër die zeer goed Engels sprak. We hebben zeker een half uur met hem staan kletsen en steeds kwamen er mensen bij staan. Paul werd door een jongen en meisje meegevraagd voor een foto en ze stelden allerlei vragen in hun beste Engels.
In het hotel weer de koffers ingepakt en alles voorbereid voor de vlucht naar Jakarta.
Vanuit het hotel zijn we de stad ingewandeld, op zoek naar Fort de Kock. Van het fort is echter niets meer over dan een paar kanonnen maar van de plek is een park met vogelkooien gemaakt. Op de terugweg naar het hotel gingen we op zoek naar een restaurant voor het diner. We konden weinig vinden. Plotseling zagen we een KFC en daarnaast een Pizza Hut. We bedachten ons geen moment en gingen bij de laatste naar binnen. Na 10 dagen voor lunch en diner rijst of mie eindelijk weer eens eten zonder rijst of mie. Yvonne een pasta, Paul een pizza en ijs toe. Heerlijk. Het meisje dat ons bediende sprak nauwelijks Engels wat nogal eens tot misverstanden leidde. Op een bepaald moment moesten zij en een collega zo hard lachen om iets wat wij gezegd hadden dat de laatste proestend de zaal verliet. Maar iedere keer als ze weer aan onze tafel was geweest zei ze lief; if you need anything, please call Ratna. Ook in deze plaats zijn we een bezienswaardigheid. Op weg naar het hotel liepen we over een plein vol met mensen. We werden aangesproken door een Indonesiër die zeer goed Engels sprak. We hebben zeker een half uur met hem staan kletsen en steeds kwamen er mensen bij staan. Paul werd door een jongen en meisje meegevraagd voor een foto en ze stelden allerlei vragen in hun beste Engels.
In het hotel weer de koffers ingepakt en alles voorbereid voor de vlucht naar Jakarta.
-
11 April 2014 - 18:08
Marian:
Hoi allebei, leuk verslag om te lezen! Mooie foto's ook, prachtig hotel zeg! Jullie lekker genieten van eten zonder rijst of mie...hahaha! Krijg de indruk dat het weer niet echt mee zit....? Je kan ook niet alles hebben toch? Veel plezier nog verder, liefs van Henk en mij, X -
12 April 2014 - 07:20
Narti:
Hi lieverds,
Jammer van de regen, mijn broer zegt dat het inderdaad nog steeds regent, ook in Bandung. Is niet normaal.
Bruin word je maar op Bali, daar is het toch altijd heerlijk weer. En...lekker eten.
Fantastisch hoe jullie over de reis schrijven, wel een avontuur en jammer dat de gids geen betere restaurants voor jullie heeft uitgezocht.
Geniet jullie hebben nog veel voor de boeg.
liefs
Albert en Narti -
12 April 2014 - 10:23
Ina:
Hai Paul en Yvonne, Wat hebben jullie al veel gezien. Ik ben dan ook benieuwd naar jullie verhalen uit Java. Hopelijk is het weer daar wat beter en kunnen jullie ook uitrusten bij een hotel met zwembad.
Wat een verhalen zullen jullie hebben bij thuiskomst.
Liefs Ina en Harm
-
12 April 2014 - 13:06
Riet:
Mooi verhaal weer...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
